به نام سنت | پژوهشی جامع درباره ختنه زنان در ایران | کامیل احمدی

به نام سنت

پژوهشی جامع درباره ختنه زنان در ایران

In The Name of Tradition

A Comprehensive research study on female genital mutilation/ cutting (FGM/C) in Iran

ناشر فارسی: نشر شیرازه / سال انتشار: 1394

ناشر انگلیسی: Un Cut Voice, UK 2015

دانلود چاپ جدید کتاب به فارسی دانلود نسخه ضمیمه PDF فارسی دانلود چاپ جدید کتاب به انگلیسی

ختنه زنان آئینی با قدمت بسیار است که علیرغم نقض وجوه مختلف حقوق جنسی زنان، امروزه همچنان رواج دارد. پدیده‌ای که برخی برای آن اصطلاح «ناقص‌سازی اندام جنسی زنان» را به کار می‌برند و آن را اطلاق واقعی‌تری نسبت به «ختنه زنان» می‌دانند که مشروعیت سنتی یافته است. برخی باورها، هنجارها، نگرش‌ها و نظام‌های سیاسی و اقتصادی در ادامه یافتن این سنت نقش دارند. پیش از این، در مورد رواج ختنه در ایران مطالعاتی گردآوری شده بود اما با گستره محدود. این تحقیق جامع به بررسی، تحلیل و موشکافی عمل ختنه زنان و دختران در ایران پرداخت و نشان داد این عمل در چهار استان آذربایجان غربی، کردستان، کرمانشاه و هرمزگان رواج دارد همچنین با هدف فراهم کردن داده‌هایی پژوهشی و دقیق در مورد ختنه زنان و دختران در ایران، تلاش کرد زیربنای برنامه‌ای جامع برای مبارزه با ختنه زنان و دختران در ایران را پایه‌ریزی کند و این موضوع را در دستور کاری جهانی بگنجاند.

یافته‌های این تحقیق از دو منظر حائز اهمیت است: نخست آنکه برای مطالعات و تحقیقات آتی در ایران که بسیار هم ضروری است، زیربنایی فراهم می‌کند و دیگر آنکه در ارتقای آگاهی نسبت به تداوم عمل ختنه زنان در ایران موثر است. همچنین در مقیاسی وسیع‌تر، این تحقیق بر این باور دیرین که رواج این عمل را تنها محدود به افریقا می‌داند خط بطلانی می‌کشد و شواهد کافی فراهم می‌کند که دیگر هرگز نتوان رواج ختنه زنان و دختران را انکار کرد چراکه ختنه زنان علاوه بر آفریقا در خاورمیانه، مناطقی از آسیا و برخی استان‌های ایران نیز شیوع دارد. آشکار کردن این حقیقت، به جامعه ایران، کمیته‌های مدافع حقوق کودکان سازمان‌های بین‌المللی کمک می‌کند تا با ذینفعان و دست‌اندرکاران این عمل در ایران وارد گفت‌وگو شوند و ضمن به رسمیت شناختن انجام این عمل به مبارزه علیه آن بپردازند.

توصیه‌های مطرح شده در این مطالعه که به دو زبان فارسی و انگلیسی منتشر شده است، می‌تواند برای جوامع محلی ثمربخش باشد و در عین حال برای نخستین بار امکان دسترسی به بسیاری از داده‌های موثق و به روز شده در مورد تداوم عمل ختنه زنان در ایران را برای دولت، سازمان‌های غیردولتی و افراد مختلف فراهم می‌آورد. کما اینکه نتایج آن یافته‌های حاصل از این پژوهش، مساله ختنه زنان در ایران را به عنوان یک موضوع با اهمیت در مجامع جهانی مانند سازمان ملل متحد و یونیسف مطرح کرد، حتی منجر به توصیه‌هایی از سوی سازمان‌های بین‌المللی به ایران شد که این موضوع را مورد بررسی بیشتر قرار دهد.

نویسنده که خود نیز متعلق به قوم و منطقه‌ای است که ختنه زنان در آنجا رواج داشته در دوران تحصیلاتش و در جریان برخی کارهای خیریه در آفریقا با مساله ختنه زنان روبه‌رو می‌شود، همین موضوع انگیزه اصلی او شد برای اینکه پس از اتمام تحصیلات و بازگشت به ایران مطالعه روی ختنه زنان را آغاز کند. پژوهشی که به سرانجام رسیدن آن تا سال‌ها به طول انجامید.

نویسنده دو سال پس از انتشار اولین پژوهش خود درباره ختنه زنان به مناطقی بازگشت که با تیم پژوهشی‌اش در آن تحقیق کرده بود و این بار در کنار تحقیق، دست به روشنگری و آموزش چهره به چهره درباره ختنه زنان نیز زد. او می‌خواست تاثیر آموزش را در کاهش آمار ختنه زنان در مناطق مورد بررسی بسنجد؛ گزارش جدیدی که او در سال ۱۳۹۵ منتشر کرد، حاکی از کاهش چشمگیر آمار ختنه زنان در مناطقی بود که به شیوه پایلوت مورد آموزش قرار گرفته بودند.

این گزارش با عنوان «انگاره در حال تغییر ختنه/ ناقص‌سازی اندام تناسلی زنان» به عنوان پیوست کتاب به نام سنت منتشر شد.

کامیل احمدی در همین زمینه یک فیلم مستند با عنوان «به نام سنت» نیز حاصل از کار میدانی ختنه زنان تهیه کرد که خارج از ایران بارها از تلویزیون‌های مختلف و در جشنواره‌های متعدد پخش شده است.

تغییر نگرش جامعه، بالا رفتن سطح آگاهی در مورد مضرات جسمی، جنسی و روانی ختنه زنان، مهاجرت روستاییان به شهرها، شهر فوت ختان‌ها (دایه‌ها) و عدم تمایل نسل جوان به ادامه این کار و نیز تاثیر شبکه‌های اجتماعی و رسانه از جمله دلایل کاهش نرخ ختنه زنان در سال‌های اخیر بوده است.