آفتاب یزد – گروه اجتماعی: تیم فوتبال پرسپولیس شامگاه شنبه در رقابتی نفس گیر مقابل النصر از عربستان پیروز شد. این بازی که در مرحله نیمه نهایی لیگ قهرمانان آسیا برگزار میشد با حواشی بسیاری همراه بود که مهمترین آن، محرومیت عیسی آل کثیر گلزن اول پرسپولیس از سویای اف سی بود. این اتفاق در کمتر از
سه ساعت از برگزاری این بازی رخ داد.پس از تساوی یک- یک دو تیم
در ۱۲۰ دقیقه، این پرسپولیس بود که در ضربات پنالتی حریف خود را شکست داد و به فینال باشگاههای آسیا رسید.پس از آن کارناوالهای شادی پس از مدتها در شهرهای مختلف به راه افتاد و مردم با حضور در خیابانها به شادی پرداختند و خیابانهای شهر بعد از مدتی شادی مردم غم زده را به خود دید. تعداد زیادی ازدیدن شادی دیگری شاد شدند و به یاد آوردند شادی چگونه است. دیدن آن حد از شادی برای مردم ایران بسیار تعجب برانگیز بود چراکه نه فقط اهالی فوتبال بلکه حجم بزرگی از مردم شاد بودند.
افراد به نوعی برون ریزی میکنند!
در خصوص این شادی آفتاب یزد با سید حسن حسینی
جامعه شناس به گفتگو نشست: «هرچقدر یک گروه بر اساس فشارهای
مختلف دچار افسردگی و ناامیدی بیشتری شده باشند، در لحظههای همراه با پیروزی بیش از حد انتظار از خود هیجان نشان میدهند. درواقع افراد به نوعی برون ریزی میکنند. ما مدام به دنبال یک مقصر هستیم اما در یک کنش و واکنش متقابل، حداقل دو طرف وجود دارد بنابراین ما نمیتوانیم تمام تقصیر را گردن یک طرف بیندازیم. وضعیتی که جامعه ما امروز به آن دچار است ناشی از خود ما، سیاست گذاریهای داخلی و نوع نگرش ایده آلیستی که در جامعه ما وجود دارد، میباشد. دنیای سیاسی و اقتصادی در زمره دنیای اجتماعی و همچنین از واقعیترین دنیاها هستند اما متاسفانه این نوع نگاه ایده آلیستی باعث شده است بسیاری از واقعیتها از نگاهها دور شود و مردمی که با واقعیتهای روزمره سر و کار دارند بیشتر از دیگران صدمه میبینند. کما اینکه در این چندسال مردم ما بیشتر از همه در طبقات متوسط و رو به پایین متضرر و به لحاظ روانی دچار افسردگی شدند. وقتی در جامعه ثبات اقتصادی نباشد قطعا ثبات فرهنگی هم وجود نخواهد داشت.من دو سال پیش در یکی از مصاحبهها گفته بودم به دنبال این گرانیها ما انتظار آسیبها و انحرافات اجتماعی خرد را داشته باشیم. بعد دیگر اینگونه ابراز خوشحالی کردن بعد از پیروزی تیم فوتبال، این است که در جامعه ما گفتگو و گفتمان رواج ندارد یعنی ما بلد نیستیم بگوییم و بشنویم.فحاشی کردن گفتمان نیست. گفتمان یعنی به آرامی بنشینید و درباره مسائلی که هست صحبت کنید. باتوجه به اینکه ما این ویژگی را نداریم آدمها یا خودی هستند یا غیرخودی و اینگونه خصومت شکل میگیرد. لذا یک بخشی از شادمانی مردم در این بعد یعنی نگاه دشمنانه و حسود مابانه ما نسبت به همسایگان قابل تحلیل است. بنا به پستهایی که در فضای مجازی دیده میشود در حال حاضر بخشی از مردم ما خودشان را پایینتر از دیگر کشورهای منطقه خلیج فارس میدانند و پیشرفتهای آنها رابیشتر میبینند بنابراین وقتی یگ گروه تحقیر شده باشد، این جامعه در مقابل پیروزی دچار شور و شعف زیادی میشود. عوامل مختلفی شور و شعفهای این چنین را در حوزه جامعه شناختی و روابط اجتماعی میتواند تبیین کند. البته شادمانی پیروزی تیمهای فوتبال در سطح ملی وقتی در رقابتهای قارهای یا جام جهانی هست امر طبیعی است اما آنجا به مفهوم دشمنی با دیگری نیست که افراد در خیابانها به شادی میپردازند بلکه افتخار ملی است. آن چیزی که در ایران اتفاق افتاد به نطر نمیرسد که تحت عنوان افتخار ملی باشد بلکه اینها برون ریز وضعیت روانی اجتماعی هست که ما در حال حاضر دچار آن هستیم و تا از این بن بستها بیرون نرویم جامعه ما یک جامعه ناسالمی خواهد بود. یافتن سلامت جامعه جز از طریق اعمال سیاستهای مناسب ممکن نخواهد بود. این شادیها لحظهای است و در طول زمان تداوم نخواهد داشت و در روز بعد،پس از مراجعه به مغازه ها برای خرید و دیدن قیمتها آن شادی از بین خواهد رفت. »
>انرژی تخلیه نشده مردم!
در همین خصوص کامیل احمدی مردم شناس هم به آفتاب یزد گفت: « پیروزی تیم پرسپولیس از تیم فوتبال عربستان را میشود از دیدگاههای اقتصادی، اجتماعی و حتی سیاسی بررسی کرد. ولی در ابتدا ما باید به وضعیت اجتماعی ایران بپردازیم و ببینیم که وضعیت کنونی امید به زندگی این اجتماع در چه سطحی قرار دارد. در
نابه سامان کردن وضعیت روانی جامعه در یک سال اخیر فاکتورهای
مختلفی دخیل هستند. مخصوصا ویروس کرونا و بحث فاصلهگذاری اجتماعی زیرا جامعه ایران یک جامعه نیمه سنتی رو به مدرن و پویا است که مناسبات اجتماعی در سطح کلان برای این جامعه دارای اهمیت است و وضعیت کرونا باعث شد بسیاری از هیجانات و انرژی تخلیه نشده در مردم در این یک سال انباشته شود. مردم در این مدت اخیر، روزانه متوجه اخبار منفی بودهاند و در روحیه عمومی مردم تاثیر داشته است. محروم شدن یکی از بازیکنان نیز به این هیجانات دامن زد. کشور مقابل هم از لحاظ سیاسی دوست و همیار نبود و مسائل سیاسی هم در این موضوع دخیل بوده است. گروههای غیر ورزشی هم به خیابانها آمده بودند و از این فرصت برای تخلیه هیجان استفاده میکردند مانند فریاد، شعار و پایکوبی و این حس شادمانی در فضای مجازی هم به خوبی احساس میشد. جو، یک جو شادمانی بود که هرچند گذرا برای وضعیت کنونی اجتماع مخصوصا سلامت روان افراد مفید بود و تنها میتوان گفت بیش باد. »
هیجان نسل جوان برای تخلیه شدن نیاز به فضای مناسب و درخور دارد و مردم ایران امروزه بیش از هر زمانی به شادی نیازمند هستند اما شادیهایی پایدار و با ثبات
منبع : آفتاب یزد